"Saydım tam 21 tane izlediğim blog arkadaşım mutsuz, gözleri, yürekleri ağlamaklı...Hepsinin yazılarını teker teker okudum evet kendimden çok şeyler buldum kelimelerinde ama hiçbirine yorum yazamadım..Destek olmak istedim heyecanlandım, ayaklandım ama yorum gönder butonuna basıp kapattım herseferinde..Ne diyeceksinki dedim bunlarda geçer üzülme sana söleseler inanırmısın hatta sölüyor etrafındaki herkes inanıyormusun..Gülmüyormusun içinden demiyormusun "ha ha tabi tabi geçer" ..Ben bilmiyormuyum sanki geçeceğini, ben bilmiyormuyum alışabileceğimi ben sana anlatıyorsam bugünümü benimle yaşa bugünüm için bana yardım et, yol göster..Klişe lafları bende söliyebilirim kendime, bende bunları idrak edebilecek kadar güçlüyüm ama sorun sana anlattığım anda güçsüz olmam...
Yüreğim ağlıyor, canım çok yanıyor ama gözüme yansıtamıyorum içimde kopan fırtınaları...Aslında güçlü olmakta istemiyorum, annemi istiyorum sadece.. geri istiyorum beraber hayal kurduğumuz , kahve içtiğimiz,alışveriş yaptığımız günlerimi geri istiyorum..
Anneciğim söz vermemişmiydin bana çeyizimi beraber alacaktık, tatile gidecektik, arabamızla gezecektik kafamıza estikçe, çok kitap alacaktık birbirimize sınav yapıcaktık bitirdiğimizde, dikiş dikmeyi öğreticektin bana,kanaviçelerimizi bitircez diye söz vermemişmiydin...
Niye şimdi oyun bozanlık yapıorsun, niye bizi yarı yolda bırakıyorsun, niye gözlerime baktığında ağlıyorsun, niye her sana baktığımda acaba nefes alıyormu diye bakıp göğsünün aşağı yukarı inip çıktığını görünce mutlu oluyorum annem..Neler oluyor senin küçük kızın cevap bulamıyor sorularına niye yardım etmiyorsun bana, niye susuyorsun..
Niye herkesi yendinde hastalığını yenemiyorsun..Niye bırak beni diyemiyorsun, niye terliklerimizi giymediğimizde, yemeğimizi yemediğimizde, odamızı toplamadığımızda bize bağırıp kızıp sonunda yola getirdinde içindeki lanete niye kızıp yola getiremiyorsun...Sen korkmazsınki ondan sen bizim kahramanımız değilmisin..Kılıçlarımızı geri versinler bize dimi.. biz kuşanırız yine kalkarız ayağa dimdik, kaldığımız yerden devam ederiz ..girmesinlerin hayallerimize umutlarımıza bozmasınlar söyle onlara anneciğim beni dinlemezler ... Hayatım boyunca sana layık olmaya çalıştım, birşey yapmadan önce annem olsa yaparmıydı deyip öğle yaşadım gerçeklerimi...Ben aslında sana layık olmak istemiyorum senin gibi olmak istiyorum senin gibi çocuklarımın kahramanı, senin gibi bir anne, eş,gelin,arkadaş,dost olmak istiyorum ve inanıyorumki sen hep bizle kalacak iyileşecek gözlerimin içine bakıp bu sefer ağlamayacaksın gurur duyacaksın benimle ve kendinle.....
Seni Çok Seviyorum arkadaşım,dostum,herşeyim..."
Annemi lanet hastalığın ele geçirmesi 5 yıl , yukarıdaki yazıyı yazalı 5 ay, Anneciğimi kaybedeli ise sadece 10 gün oldu.... Son dakikakaya kadar kılıçlarımızı geri istedim umudumu kaybetmeden bekledim...Ama hayat insana herzaman istediğini vermiyor malesef...Artık hayaller kurmak istemiyorum...Bildiğim tek şey var kardeşim...üzülmesin diye üzülmüyorum...ağlamasın diye ağlamıyorum...O kadar dimdik durmak istiyorumki sadece hayata, kılıcımı tek başımada kardeşim ve kendim için nasıl sallayabileciğimi görsün o benden korksun istiyorum....
Birgün annemle, biriciğimle karşılaşıcaz biliyorum...O zaman için uğraşıcam bundan sonraki hayatımda "afferin kızım" diyebilmesi için....
Beyzoşum Annemizin kızlarıyız biz ona göre davranıcaz tıpkı istediği gibi ...Bunu unutma.......Sen hiç birşeyi kafana takmıcaksın bırak ben senin yerine üzülürüm, çözümünü bulurum...herşeyi hallederim...Benim için birşey yapmak istersen mutlu olacaksın sadece güzel gülüşünle teşekkür ediceksin bana....Emin ol sadece bu şekilde huzurlu ve mutlu edersin beni...Küçük annen Seni çok seviyor....
Görüşmek üzere...
